Puzzle Miau Kotki

Lubicie układać puzzle? A może Wasze Dzieci są fanami kotków? W takim razie CzuCzu ma idealne rozwiązanie. 

Piękne pudełko Miau Kotków

Kilka danych technicznych:

Tytuł: Puzzle Miau Kotki

Rok wydania: 2023

Wydawca: CzuCzu

Liczba elementów: 40

Format: układanka 66x32 cm, pudełko 16,5x19x5 cm

Wiek: 3+

Cena wydawcy: 39,90 zł

Puzzle są duże i bardzo dobrej jakości

Pierwsze wrażenie

Świetny format pudełka, w całości wypełniony puzzlami, co pozwala zaoszczędzić miejsce na półce. Brawo! Ponadto tał ładne pudełko jest idealne na prezent- nie trzeba go pakować, wystarczy ozdobna kokardka i bilecik z dedykacją. Uchwyt pomaga także w ich przenoszeniu przez dziecko z półki do miejsca zabawy. Puzzle są duże, grube, idealne do małych rączek i tych już dużych. Tematyka i kolory dostosowane do wieku, dla którego są dedykowane. 

Puzzle Miau Kotki do CzuCzu w całości

Nasza ocena

Nie będę szczegółowo opisywać puzzli, bo już sama nazwa zdradza co przedstawiają. Piękne, duże puzzle, których tematyka szczególnie nam pasuje, bo mamy w domu małą fankę kotków. Przepiękne kolory i zabawne przedstawienia zwierzaków. Każdy inny, między nimi różne drobiazgi: lotki, miseczka, myszka, kłębek włóczki. 

Puzzle przeznaczone są dla dzieci 3+, ale jeśli Wasza pociecha lubi lub ma starsze rodzeństwo, które uczestniczy w zabawach młodszego, spokojnie można dać je młodszemu dziecku. Córka niedawno skończyła 2 latka i świetnie się bawiła.

Dzieci z radością układały i bawiły się puzzlami. Agnieszka zaangażowała i brata, i jego kolegę. Liczyli razem kotki, niektóre dostały imiona. Było mruczenie i miauczenie. Chłopcy ułożyli kilka opowieści o wybranych kotkach. Później cała trójka rysowała kotki- te z puzzli, ale i całkiem inne. 

Puzzle z przyjemnością układają i młodsze, i starsze dzieci

Wielkość puzzli dostosowana jest do dedykowanego wieku odbiorcy

CzuCzu- z miłości do dzieci

POLECAMY!!!

Rześko. Najbardziej zmysłowy poradnik osiędbania

Czujecie już wiosnę w powietrzu? A może przesilenie daje się Wam we znaki? Najwyższy czas zapatrzeć się we własne wnętrze i zadbać o siebie. Na pewno pomoże w tym zgranie się z przyrodą. Niezależnie od tego czy kochacie ciepło, czy męczy Was lato, warto sięgnąć po "Rześko" Niny Czarneckiej.

Rześko. Najbardziej zmysłowy poradnik osiędbania

Kilka danych technicznych:

Tytuł: Rześko. Najbardziej zmysłowy poradnik osiędbania

Autor: Nina Czarnecka 

Oprawa: broszurowa ze skrzydełkami

Rok wydania: 2023

Wydawca: Wydawnictwo Znak

Liczba stron: 384

Format: 16,3 x 23,5 cm

Cena wydawcy: 64,99 zł

Pierwsze wrażenie

Książka w miękkiej oprawie broszurowej ze skrzydełkami. Na okładce "przeciągająca się" kobieta na tle przyrody. Kartki matowe, przyjemne w dotyku. Fotografie kolorowe, w przyjemnych, żywych barwach. Format poręczny- ułatwia trzymanie książki podczas czytania, zwłaszcza, że to pokaźne tomiszcze. Książka podzielona na rozdziały odpowiadające kolejnym miesiącom. W każdym wyszczególnione "podtytuły". Przejrzysty układ.

"Życie szybko mija... możesz je przegapić."

O czym jest książka

Książeczka w konkretny sposób pokazuje krok po kroku jak zadbać o siebie w ciepłe miesiące roku. Sama autorka przyznaje, że będąc miłośniczką wiosny i lata, miała trudność z napisaniem tego przewodnika. Nina Czarnecka pokazuje nam jak miesiąc, po miesiącu rozwijać wewnętrzny spokój, zadbać o wygląd. Podaje nam przykładowe przepisy, dzięki którym można poczuć się lekko i pełnym energii. W książce znajdziecie również ogrom wiedzy dotyczącej ajurwedy i rytuałów, które zdecydowanie pomagają polubić siebie. Wszystko to poprawia nasze zdrowie- to fizyczne, a przede wszystkim duchowe i psychiczne.

 Przepisy okraszone są pięknymi fotografiami

 

Co sądzę o książce?

Nina Czarnecka jest autorką bloga Blimsien. Znajdziecie u Niej treści związane z ajurwedą, urodą, psychologią i duchowością. To pasjonatka holistycznego podejścia do zdrowia.  Od dawna inspiruje do zadbania o siebie.

Zaskoczyła mnie pozytywnie objętość książki, bo przyznaję, że spodziewałam się mniejszej ilości stron. Bardzo podoba mi się matowy papier, który ułatwia czytanie, bo światło nie odbija się od kartek. Dla mnie to dodatkowe ułatwienie do robienia notatek, ponieważ to mój "brzydki nawyk" w poradnikach. U mnie, jak zawsze, skrzydełka służyły za zakładkę, dlatego cieszę się, że są dość szerokie.

Zdjęcia ilustrujące poszczególne rozdziały, zdecydowanie zostały dobrze dobrane do tekstu. Podoba mi się bardzo w "Rześko" fotografia kulinarna. Brawo Maia Sobczak!

Myślę, że Nina Czarnecka pozwala nam oswoić się z ciepłymi miesiącami- niezależnie od tego czy je lubimy czy raczej nas męczą. Wiele z nas odczuwa w tym czasie niepokój, wstyd przed odsłanianiem ciała, niepewność w kontakcie z innymi, a także dyskomfort termiczny. "Rześko" pomoże nam zmienić nastawienie i z niecierpliwością wyczekiwać dłuższych dni, ciepła promieni słonecznych oraz całej obfitości wiosny i lata.

Bardzo podoba mi się, że autorka przyznaje, że nie każdy musi w tym czasie czuć się dobrze. Pomaga nam zmienić podejście, zaufać sobie i zadbać o zdrowie. Z subtelnością i wyczuciem nakierowuje i tłumaczy. Jesteśmy trybikiem w maszynie, ale bez nas nie będzie ona działać poprawnie.

Przeczytałam książkę z przyjemną lekkością. Część porad marcowych już wprowadziłam. Zamierzam kontynuować tą przygodę w kolejnych miesiącach. Poczujmy się ... RZEŚKO!

Praktyczne "rozpiski" pomagają uporządkować zadania

"Wszystko czemuś służy."

 

 

Książkę do recenzji otrzymałam od Wydawnictwa Znak, za co bardzo dziękuję!

 

POLECAM! 

Stellar Galaxia- małe pudełko, wielka wiedza

Znacie piękne gry, które mają wielkie pudełka? A znacie takie, które w niewielkich rozmiarach kryją ogrom wiedzy i zabawy? Właśnie taka niepozorna jest Stellar Galaxia.

Układ Słoneczny w technologii AR "zamknięty" w niepozornym pudełku

Kilka danych technicznych:
Tytuł: Stellar Galaxia
Wydawca: SmartBee Club
Cena wydawcy: 69 zł
Wiek: 6+
Zawartość:
- 12 kart do rozszerzonej rzeczywistości
- karta prowadząca do quizu finałowego z Dyplomem Kosmicznych Supermocy do zdobycia
- aplikacja Stellar Galaxia (iOS, Android) – do pobrania
- ciekawostki wideo
- quizy i gry w aplikacji

Stellar Galaxia to niepozorny zestaw kart, który umożliwia nam wkroczenie z Dzieckiem w świat nowoczesnej edukacji. To fascynująca podróż przez Układ Słoneczny w technologii rozszerzonej rzeczywistości (AR). Połączenie kart i aplikacji jest prawdziwą ucztą dla małych fanów kosmosu.

Pierwsza strona karty z rysunkiem mitycznego bóstwa

Na każdej karcie znajduje się nazwa planety, a pod nią rysunek bóstwa z nią utożsamianego oraz jego mityczne imię. Wokół rysunku znajdziemy też symbole danej planety. Na drugiej stronie karty pod nazwą i symbolem planety umieszczone są podstawowe informacje (okres obiegu wokół Słońca, promień równikowy, pole powierzchni oraz informacja o naturalnych satelitach lub ich braku). Pod tymi danymi można przeczytać jeszcze kilka zdań o planecie.

Na naszej karcie zaczęły krążyć planety

Kiedy otworzymy aplikację i nakierujemy ją na kartę zyskujemy dodatkowe funkcje. Dziecko może zobaczyć z bliska obiekty Układu Słonecznego i przybliżyć się do nich wręcz na wyciągnięcie ręki. Można zrobić zdjęcie z ulubioną planetą lub całym Układem, a nawet udostępnić je w mediach społecznościowych. Po zeskanowaniu drugiej strony, można odtworzyć ciekawostki wideo, które zawierają szczegółowe opisy wszystkich obiektów.
Dziecko może zagrać w gry, a na końcu sprawdzić swoją wiedzę w quizie finałowym. Finał to odbiór Dyplomu Kosmicznych Supermocy.

W tej grze Dziecko ustawia planety we właściwej kolejności

Stellar Galaxia to połączenie zabawy, gry i nauki w najnowocześniejszym wydaniu. To rozwiązanie edukacyjne opracowane przez naukowców i edukatorów, tak aby nauka była jednocześnie zabawą. Zestaw uwzględnia założenia piramidy uczenia Edgara Dale’a, która zakłada, że przyswajalność wiedzy wzrasta diametralnie dzięki wprowadzaniu różnorodnych form nauki opartych na kilku zmysłach takich jak: wzrok, słuch, zaangażowanie fizyczne.

Ważne! Aby w pełni wykorzystać możliwości zestawu kart potrzebujesz telefonu lub tabletu z systemem operacyjnym iOS albo Android.

POLECAMY!!!

Łąka. Dotykam poznaję

Małe Dzieci poznają świat wszystkimi zmysłami. Dlatego warto Im w tym pomagać. Tak poznaliśmy serię "Dotykam poznaję".

Łąka. Dotykam poznaję

Kilka danych technicznych:

Tytuł: Łąka

Seria: Dotykam poznaję

Autorki: Gensler Anna , Wiśniewska Joanna

Oprawa: twarda

Rok wydania: 2019

Wydawca: AWM Agencja Wydawnicza Jerzy Mostowski

Liczba stron: 10

Format: 17 x 17 cm

Cena wydawcy: 34,90 zł

Niewielkie obłożenie tekstem i piękne ilustracje

Pierwsze wrażenie

Książka w twardej oprawie. Na okładce uśmiechnięty ślimak, a zamiast muszli sensoryczna silikonowa spirala w intensywnym żółtym kolorze. Strony grube, tekturowe. Format poręczny- ułatwia trzymanie książki podczas zabawy z Dzieckiem. Tekstu niewiele- rymowanki do każdego zwierzątka. Każde z nich z elementem sensorycznym.

 

Już na okładce mamy element sensoryczny- muszla ślimaka

 

O czym jest książka

Książeczka w zabawny sposób przedstawia zwierzęta, które możemy spotkać na tytułowej łące. Dziecko poznaje więc bażanta, żabkę, krecika, jaszczurkę, motyla i ślimaka z okładki. Każde z nich jest przedstawione na dwóch stronach- na jednej znajduje się krótka, zabawna rymowanka, a na drugiej ilustracja ze zwierzątkiem (czasami na obu stronach, bo przecież jaszczurka jest taaaaka długa). Elementy sensoryczne, to fragmenty zwierzątek lub ich otoczenia. Każdy z tych elementów jest inny.

Książka zainteresowała i młodsze i starsze Dzieci

Co sądzę o książce

Książka przeznaczona jest dla Dzieci powyżej 3 roku życia, ale pod opieką dorosłych spokojnie można ja sprezentować dwulatce/dwulatkowi. Podobają mi się wyraziste kolory- tak rysunków, jak i elementów sensorycznych. Ważne jest, że wypukłe formy są każda w innym kształcie. Mamy więc spiralę, falki, kropelki, kolce i zygzaki. Same zwierzaki przedstawione są w zabawny sposób, zarówno w formie prostych rymowanych zagadek, jak i samych ilustracji. Na pewno kupimy kolejne z serii.

Zgadniecie, które zwierzątko ma kolce?

Mama zobacz ogon jaszczurki

Wypukłe elementy są bardzo przyjemne w dotyku

POLECAMY!

Krwawiące serce

- Chcę rozwodu- powiedziałam spokojnie do męża prowadząc auto.
- Nie dam ci rozwodu- odpowiedział wściekły.
- Mówię poważnie. Chce rozwodu. Miedzy nami nie ma już nic poza złością i gniewem.
- Nigdy nie dam ci rozwodu.
- Nie kochasz mnie. Cały czas udowadniasz, że jestem podczłowiekiem. Wrzeszczysz na mnie, poniżasz mnie.
- Co ty opowiadasz? Kocham cię i nigdy się ode mnie nie uwolnisz.
- Dobrze- szepnęłam. Niech i tak będzie. Kochamy się. 
Prowadziłam dalej auto w milczeniu. Zdałam sobie sprawę, że już do końca życia będę z mężczyzną, którego nie kocham i który nie kocha mnie. Nie zdobędę się na odwagę, aby złożyć papiery rozwodowe. Wiem, że rozwód, kiedy jedna ze stron walczy o małżeństwo, potrafi ciągnąć się długo i kosztuje krocie. Nie mówiłam już nic, skupiłam się na drodze.
- Ty patrz co on robi- powiedziałam nieco wystraszona
- Wariat- skwitował krótko Witek.
- Zwalniam, bo się boję. Nie wiem co on robi. Jezu!- krzyknęłam.

Poczułam szarpnięcie pasów. Zamknęłam oczy, żeby kawałki szkła do nich nie wpadły. Nie wiem ile razy nasze auto się obróciło. Kiedy się zatrzymało, wisieliśmy przypięci do foteli pasami bezpieczeństwa. Witek nic nie mówił, twarz miał zakrwawioną. Sięgnęłam do schowka obok kierownicy. Za gąbkami do szyby schowany miałam składany nóż. Odcięłam swój pas i wykopałam drzwi. Wydostałam się z auta. Kręciło mi się w głowie. Rozejrzałam się. 2 ciężarówki, kilka aut osobowych. kilka osób w sytuacji podobnej do naszej. Szybko otrzeźwiałam i pobiegłam do Witka. Wyrwałam drzwi i odcięłam jego pas, podtrzymując go, aby nie upadł. Odrzuciłam nóż. W miarę możliwości starałam się nie spowodować większych strat w stanie mojego męża. Odciągnęłam go od auta. Położyłam go na jezdni. Sprawdziłam czy oddycha. Oddychał. Ledwo.
- Obudź się!- krzyczałam. Obudź się do cholery! Masz nas, mnie i dzieci. Nie możesz tu umrzeć. Obudź się!- uderzyłam go kilka razy w twarz.
-Mala- szepnął.
- Witek, Witeczku- pochyliłam się nad nim. Przepraszam. Nie chciałam tego. Kocham cię. Naprawimy wszystko, będziemy znów szczęśliwi.
- Mała szybko... Masz coś do pisania?
- Co? Teraz pytasz o notes?
- Przynieś.
- Mam. co mam zapisać- klęczałam przy nim.

- Na moim laptopie jest ukryty folder. Hasło do laptopa to "KOCHAMMOJĄŻONECZKĘ" pisane z dużych liter i razem. Cicho- skarcił mnie. Hasło do folderu to data naszego ślubu bez kropek. Tam będzie wszystko. To zabezpieczy was na kilka lat.
- Witek co ty? Chyba nas, zabezpieczy nas. Prężcież ludzie maja gorsze wypadki- płakałam.
- Mała ja nie czuję nóg i drętwieją mi ręce.
- Witek nie zostawiaj mnie! Pomocy! Błagam niech mi ktoś pomoże!- rozglądałam się gorączkowo.
- Kocham cię. I bardzo kocham nasze dzieci. Masz telefon?
- Mam- wyciągnęłam go z kieszeni.
- Włącz kamerę.
- Witek co ty?
- Włącz- posłusznie uruchomiłam telefon.
Witek powoli mówił do naszych dzieci. Powiedział, że je kocha, żeby zadbały o skończenie szkoły i pomagały mi, jak tylko będą umiały. Poprosił, by o nim nie zapomniały i zapewnił, że już go nie boli i na pewno trafi w lepsze miejsce. Płakałam, łzy płynęły mi już strumieniami. Nie chciałam do siebie dopuścić myśli o tym, co się właśnie dzieje.
- Witek, Witeczku... Pomocy!- krzyczałam, kiedy zobaczyłam karetkę.
- Mała kocham cię- szepnął.
- Witek kocham cię. Nie zamykaj oczu! Nie pozwalam ci! Słyszysz?! Nie! Do cholery, Witek!- uniosłam go i objęłam.

W tym momencie nie miały znaczenia złe emocje, dni czy słowa, które padły jeszcze kilka minut temu. Czułam, jak pęka mi serce, jak rozdziera je ból nie do opisania. Wiedziałam, że na moich rekach umiera człowiek, który stanowił ogromna część mojego serca i którego, na swój sposób bardzo kochałam. Widziałam ratowników, którzy podbiegli do nas, którzy próbowali go reanimować i ich przepraszający wzrok. Wszystko to działo się jakby obok mnie, poza moim postrzeganiem. Nie słyszałam nic, żadnych pytań, nie czułam wkłucia, które zrobiono mi by podać doraźnie kroplówkę. Patrzyłam tępym wzrokiem na martwe ciało mojego męża, zdając sobie sprawę, że nigdy nie usłyszę jego ciepłego głosu.

 

 
(Jakiś czas później)
- Czas nie leczył ran tak szybko, jak się tego spodziewałam. Nie potrafiłam uporządkować mojego życia. Były dni, kiedy otwierałam szafę i wąchałam jego koszule. Nie potrafiłam uwolnić się od przekonania, że podświadomie to ja go zabiłam- szeptałam siedząc na kanapie u terapeuty. 
- Ale ty wiesz, że to nie twoja wina, prawda?
- Wiem- powiedziałam jeszcze ciszej i przymknęłam oczy.
- Pierwsze co musisz zrobić, to uświadomić sobie ten fakt. TO NIE TWOJA WINA!- wręcz przeliterował mi to zdanie. 
- Chciałam rozwodu...

- I miałaś prawo tego chcieć. Nie jesteś pierwszą i nie jesteś ostatnią kobietą, która mówi mężowi, że chce się rozwieść.
- Ale nie każda ma zaraz po tym wypadek, w którym on ginie.
- Gdyby praktyka na to pozwalała, to bym cię teraz opieprzył, ale nie mogę, więc będę tłumaczył. Twoja informacja nie miała wpływu na to, co zrobili kierowcy przed wami i za wami. Nie miała wpływu na śmierć twojego męża.
- Tak, tak.. wiem. Mam też dzieci i dla nich muszę się otrząsnąć i żyć dalej.
- Nie!- przerwał mi stanowczo. Musisz żyć dla siebie. W przeciwnym razie twoje dzieci nie będą mieć mamy tak na prawdę. Zrozum, że twoja decyzja o rozwodzie nie miała żadnego wpływu na ten wypadek i jego śmierć.
- Dobrze, rozumiem. Już to przepracowałam.
- Wiesz co ci powiem? Gówno rozumiesz i gówno sobie przepracowałaś. Bierzemy się za to od początku. 

- Ale...- próbowałam protestować.

- Nie ma żadnego ale- przerwał mi stanowczo. Tak po ludzku, po prostu ci współczuję, ale jako terapeuta muszę pomóc ci to poukładać i zrozumieć. I mówmy o faktach, a nie o twoich depresyjnych postrzeganiach danych sytuacji.

Miałam depresję, która pogłębiła się po wypadku. Cały świat myślał, że wtedy się zaczęła, ale dla mnie był to idealny moment, żeby przestać się z tym ukrywać. Miałam niesamowite szczęście, że trafiłam do dobrego terapeuty. Na początku przydzielono mi jakąś kobietę, której imienia nawet nie pamiętałam, a która słuchała mnie z przyklejonym do twarzy uśmiechem, kiwając głową. Poprosiłam o zmianę na mężczyznę i to był strzał w 10. Po kilku spotkaniach poprosiłam, żeby mówił mi po imieniu i płynnie przeszliśmy "na ty". Cotygodniowe spotkania dawały mi spokój i poczucie, że ktoś jest w tym wszystkim ze mną, a nie obok mnie. Ceniłam to, że nie był szablonowym psychologiem, a czasami jego reakcje nawet mnie zaskakiwały. Ale wiedziałam, że tylko z nim wygram walkę o siebie. 

(przypominam, że jest to fikcja literacka, a wszelka zbieżność osób, wydarzeń i miejsc jest przypadkowa!)

Książeczka dla Hani

Przed Świętami Bożego Narodzenia powstało wiele książeczek. Książeczkę dla Małej  Hani zamówiła na jej urodzinki ciocia. Cieszę się, że moja praca tak bardzo się Wam spodobała. Życzę Wam udanej zabawy i zapraszam po następne strony. 

 

Książeczki szyję sama, ręcznie. Sama wycinam poszczególne elementy, przyszywam guziczki. Przypominam Wam również, że każdą książeczkę możemy spersonalizować i zawrzeć w niej strony z ulubionymi rzeczami/ zwierzętami/ pracami Waszej Pociechy.

 

Na okładce miało być drzewko owocowe. Imię postanowiłam ułożyć z białych kostek.

Strony 1 i 2 to pociąg z lokomotywą i wagonikami od 1-3.

Strona 1 to lokomotywa i wagonik 1.

Strona 2 to wagoniki 2 i 3.

W wagonikach ukryte są fiszki z owocami, których ilość odpowiada numerowi wagonika: 1 gruszka, 2 jabłka i 3 truskawki.

Strona 3 to bucik do nauki wiązania.

Strona 4 to uwielbiany przez wszystkich Hipcio i mycie ząbków.

Hipcio chętnie otworzy paszczę i pozwoli wyszorować ząbki.

Strony 5 i 6 to kolejno łąka z kwiatami i bukiet w wazonie. Kompozycja zależy od wyboru Dziecka.

Strona 5, czyli łąka kwietna.

Strona 6. Wazon z bukietem kwiatów.

Strony 7 i 8. Pranie i jego rozwieszanie.

Strona 7. Pralka i kosz na pranie. Pralka oczywiście ma szybkę i można wymieniać prane ubranka.

Strona 8. Wieszanie prania i przypinanie ubranek małymi spinaczami.

 

Tylna okładka to zasypiający miś.