Kiedy ludzie ze soba rozmawiali

Choć nie jestem bardzo stara chłopaku
To pamiętam popołudnia na trzepaku
I bieganie razem po lesie
Gdzie śmiech się radośnie niesie
Zimą sanki i bałwana lepienie
W marcu radosne marzanny topienie
Wycieczki rowerowe- dalekie i bliskie
Komunikację krzyczaną, gdy ktoś pod oknem krzyknie
I kontakt „na żywo” ze znajomymi
I czas na spacer z najbliższymi
Wspólne śpiewanie przy blasku ogniska
I przyrody oglądanie z bliska
Rozmowy długie aż po brzask
Gdy zaskakiwał nas słoneczka blask
I wspólne tańce, choćby na stole
Radosne przerwy na korytarzu w szkole
Ludzie uśmiechali się częściej do siebie
Zapatrywali się w chmury na niebie
Wspólnie słuchali pięknej muzyki
Umawiali się w bibliotece…
I tak to widzę mymi oczami
Gdyby te sprzęty nam poznikały
Szczęścia nie byłoby wcale mniej
Bo by mieć szczęście trzeba tylko chcieć

Szukając szczęścia uciekam od cywilizacji